Jak zostać technikiem grafiki i poligrafii cyfrowej?
Zawód o tak długiej nazwie wydaje się być nudny, a co najmniej mało potrzebny. To nieprawda. Trudno jest go jednak określić jednym, czy nawet dwoma słowami. Spróbujmy jednak trzema:
grafik, informatyk i poligraf.
Aby pracować przy tworzeniu i produkcji grafiki trzeba mieć choćby minimalne poczucie estetyki. Przydadzą się też wiadomości na temat sposobów wykorzystywanych podczas projektowania grafiki. To wszystko pomoże nam stać się osobą wyczuloną na estetyczną część naszej pracy. Narzuca się jednak pytanie: czy trzeba mieć talent plastyczny i umieć malować? Nie, choć taki talent przyda się na pewno.
W pracy grafika pomagają znakomite programy graficzne, które wykorzystują już moduły oparte na sztucznej inteligencji. Wykorzystujemy pakiet aplikacji firmy Adobe aby tworzyć grafikę wektorową (Adobe Illustrator), edytować grafikę bitmapową (Adobe Photoshop) i składać gotowe publikacje graficzne przeznaczone do druku lub prezentowania przez media elektroniczne (np. dla Internetu lub ekranów) w programie Adobe InDesign.
Poznajemy również inne oprogramowania, które mogą być używane alternatywnie w stosunku do pakietu Adobe, jak również uzupełniają jego ofertę (np. oprogramowanie do montażu gotowych publikacji na arkuszu wydruku).
Informatyk to zawód, w którym łączy się zarządzanie informacją z technikami komputerowymi (cyfrowymi). W przypadku TGiPC informacją zarządzamy poprzez wymienione programy graficzne. Techniki komputerowe i umiejętność posługiwania się urządzeniami sterowanymi przez komputer to nieodzowna część naszego szkolenia. Produktem naszej pracy są pliki, które sterują różnymi procesami cyfrowymi. Często są to procesy drukowania, więc „produkcji obrazu”
Z informatyki przechodzimy do poligrafii. Aby zrozumieć to słowo trzeba je rozłożyć na dwa: POLI i GRAFIA. POLI, to znaczy wiele. GRAFIA to obraz, rysunek, czy opracowana graficznie porcja tekstu. Najprościej będzie jeśli wyobrazimy sobie aukcję dzieł sztuki. Za wykonany pojedynczy obraz sprzedawany na takiej aukcji trzeba zapłacić autorowi dużą sumę. Jeżeli zaś (oczywiście za wiedzą i zgodą autora) sfotografujemy ten obraz, a potem wydrukujemy go – w taki sam sposób – w setkach egzemplarzy, będzie on dostępny w dużo niższej cenie. Autor oczywiście otrzyma swoje honorarium ale od wielu odbiorców, którzy zadowolą się dobrą REPRODUKCJĄ.
Poligraf uczy się więc procesu REPRODUKCJI GRAFIKI. Te trudne słowa oznaczają wyprodukowanie takiej samej postaci informacji w kilku lub setkach czy tysiącach egzemplarzy, którą wcześniej:
- skomponowaliśmy graficznie,
- opracowaliśmy pod względem informatycznym, a następnie
- wydrukowaliśmy lub opublikowaliśmy – obecnie dzięki procesom cyfrowym.
W tym zawodzie należy zdać egzamin z dwu kwalifikacji (umiejętności i wiedzy) na temat:
PGF.04 – Przygotowywania oraz wykonywania prac graficznych i publikacji cyfrowych
PGF.05 – Drukowania cyfrowego i obróbki druków
Egzaminy w każdej kwalifikacji mają dwie części – pisemną i praktyczną. W pierwszej części trzeba wykazać się wiedzą – w drugiej należy wykazać się umiejętnościami jej wykorzystania.
Sektor gospodarki, który zajmuje się powielaniem i udostępnianiem informacji w postaci uporządkowanej graficznie, to bardzo duża część gospodarki w ogóle. Zwykłe spojrzenie wokół siebie daje nam odpowiedź gdzie znajdą zatrudnienie Technicy grafiki i poligrafii cyfrowej. Nasze produkty to: książki, gazety i czasopisma, ulotki i broszury, katalogi i informatory, reklamy stojące, wiszące, wyświetlane w Internecie, na ekranach kin, telewizji czy wyświetlaczy miejskich, nadruki na opakowaniach i etykietach wszystkich sprzedawanych artykułów (włączając nadruki na samych artykułach!), napisy i grafiki na meblach, ścianach, częściach samochodów i innych urządzeń, a ostatnio również drukowane układy elektroniczne i sensoryczne.
Zawód o tak długiej nazwie być może wydaje się być nudny, a co najmniej mało potrzebny. W rzeczywistości jest jednak fascynujący i niezbędny.
O czym zaświadcza pracownik branży poligraficznej, wieloletni nauczyciel i egzaminator tego zawodu Aleksander Suchta.
